مقاله

تقریبا یک سوم جهان برای مصارفی همچون پخت و پز، تولید گرما و … از زغال استفاده می کنند، که این آمار بیانگر مناسب بودن بازار جهانی فروش زغال عمده و در نتیجه پر اهمیت بودن صادرات زغال در تجارت کشور است.

از آنجا که درختان و جنگل ها، منابع طبیعی بوده و البته سرعت بازسازی و تولید جنگل به قدر کافی نیست، بنابراین صادرات زغال چوب سنتی صرفه ی اقتصادی ندارد و حتی ممنوع است.

یکی از شگفت انگیزترین راه های جبران این مسئله، تولید زغال فشرده یا همان چینی است که از ضایعات چوب، خاک اره، پوست میوه هایی همچون؛ نارگیل، گردو و … تهیه می شود.

زغال صنعتی از نظر کیفیت و کارایی با زغال چوب برابری می کند و بعضا حتی بهتر از زغال سنتی نیز بوده است. از آنجا که ایران، هم دارای تکنولوژی تولید زغال فشرده است و هم اینکه منابع مورد نیاز برای زغال فشرده را به قدر کافی دارا می باشد، صادرات زغال فشرده یکی از گزینه های مهم و موثر بر رشد اقتصاد کشور محسوب می شود.

درست است که صادرات زغال بر رشد اقتصادی کشور موثر بوده، اما صادرات اصولی و با انتخاب زغال مناسب و با کیفیت می توان بر اقتصاد تاثیر مثبت گذاشت و درنتیجه درآمد خوبی را از این طریق به دست آورد. به همین دلیل است که صادرات برخی از انواع زغال ممنوع است.

صادرات زغال بریکت یکی از انواع زغال است که صادرات آن آزاد بوده و منعی برای آن وجود ندارد،